In een spel van zonnelicht en violet
waarin je steeds voorzichtig wakker wordt
met een verte die er altijd is
in een tegenwicht van een bries
die jouw huid beroert
en waarin je steeds jezelf bedenkt
en het licht dat zich traag
oneindig om je heen beweegt

Dat alles is, en dat alles is
dat alles vroeger en later samenkomt
dat alles stroomt en vloeit weer vorm en diepte krijgt
een stip in de verte beroert en onbewogen laat
iets zo stil en licht, dat vrolijk neder daalt

In een verte die zich langzaam buigt
naar een lome beweging van een kruin
in de zucht van een bries die af en toe jouw huid beroert
en waarin ik mezelf herken,
en dat dit altijd is
omdat dit altijd en immer is.